இந்த உலகத்தில் எதுவும் வீணாக படைக்கப்படவில்லை
-----
விவசாயி ஒருவருக்கு மலை அருகே ஒரு தோட்டமிருந்தது. அதில் துளசிச் செடிகள் பயிர் செய்து இருந்தார். வாரத்துக்கு ஒரு முறை துளசிச் செடிகளுக்கு இடையே முளைக்கும் களைகள், முட்செடிகள் போன்றவற்றைப் பிடுங்கி எடுத்து, துளசிச் செடிகளை கண்ணும் கருத்துமாய் பாதுகாத்து வளர்த்து வந்தார்.அன்று அவருடன் அவரது மகனும் சென்றிருந்தான்
-
அவர். ஒரு துளசிச் செடிக்கு, இடையே வளர்ந்து இருந்த முட்செடி ஒன்றைப் பிடுங்கி எறிந்தபோது,முள் அவரது கையை குத்தியது அவரது கையில் இரத்தம் வந்தது.
-
மகன் கேட்டான்.இந்த முட்செடியினால் நமக்கு என்ன பயன்? இது மற்றவர்களை காயப்படுத்துகிறதே தவிர பயனில்லையே.எல்லாவற்றிற்கும் ஏதாவது பயன் உண்டு என்பீர்களே பயனில்லாத இதை இறைவன் ஏன் படைத்தார் என்று கேட்டான்
-
கடவுள் யாரையும் காரணம் இல்லாமல் படைப்பதில்லை. எல்லோருக்கும் திறமையும், பலத்தையும் கொடுத்து இருக்கிறார்.ஒவ்வொன்றிற்கும் ஒரு பயன் உண்டு. ஆனால் அதை நாம்தான் கண்டுபிடித்து பயன்படுத்த வேண்டும்” என்றார் தந்தை
-
இதனால் என்ன பயன் என்றான் மகன்
-
கொஞ்சம் யோசித்த அந்த விவசாயி, தன் தோட்டத்திலிருந்து பிடுங்கி எறிந்த முட்செடிகளை எல்லாம் எடுத்து, சேர்த்துக் கட்டி, தோட்டத்தைச் சுற்றி வேலி போன்று அமைத்தார்.
-
பின்னர் மகனிடம் பார்த்தாயா? இந்த முட்செடியின் இயல்பு பிறரை காயப்படுத்துவதுதான். அதேநேரம் விலங்குகளிடமிருந்தும்,தீயவர்களிடமிருந்தும் பயிர்களை பாதுகாக்கவும் செய்கிறது.
-
‘கடவுள் எல்லா உயிர்களையுமே ஏதாவது ஒரு திறமையையும் அதனைச் செய்வதற்கான பலத்தையும் வரமாகத் தந்துதான் படைக்கிறார். எனவே நமக்குள்ளும் அப்படி ஒரு திறமை நிச்சயம் மறைந்திருக்கும். அதை நாம்தான் கண்டுபிடித்து பயன்படுத்த வேண்டும்!
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக